สภาวธรรมงานแอดมิน CTA 102 สัปดาห์ที่ 5 : มาลิน จุ้ยทรัพย์เปี่ยม (เมฆ ลม ฟ้า)
อาทิตย์นี้กลุ่มตะวันมีข้อผิดพลาดเยอะ สาเหตุมาจากหลายเหตุปัจจัย พี่น้องไม่สะดวกในการตรวจงาน หรือแม้แต่ข้าพเจ้าเอง พอมีเวลาตรวจ ใจก็กลัวกังวลในการนำเสนอการตรวจการบ้านของกลุ่มอื่นมากกว่าการตรวจการบ้านของกลุ่มตัวเอง ประกอบกับวิบาก เขามาทดสอบว่าเรายอมรับได้ไหม ความผิดพลาดที่เยอะมากกว่าปกติ รวมถึงการหาแต่ข้อผิดพลาดของกลุ่มอื่นจนลืมดูข้อผิดพลาดของกลุ่มตัวเอง คิดไป คิดมา เรานี่ก็ พร่องจริง ๆ
ความกลัวที่จะพูดความจริง/สารประโยชน์ในการตรวจการบ้านกลุ่มอื่น มีความกลัว มันคืออสุรกาย กลัวไม่กล้าที่จะพูดสิ่งดี ส่งผลให้รีบร้อนไปตรวจการบ้านของกลุ่มทุ่งนา ตรวจวนไปวนมาหาคำผิดเจอก็ดีใจ จนลืมนึกไปเลยว่าต้องมาตรวจดูการบ้านของกลุ่มตัวเอง พอคุรุมาพูดถึงได้รู้ว่า เรานี่พร่องจริง ๆ พอตรวจใจตัวเอง ดูแล้ว ไม่ใช่ทุกข์ที่เกิดจากข้อพร่อง-คำผิดจากการบ้าน แต่ทุกข์ที่เกิดคือ โลกธรรมมากกว่า รู้สึกอายเสียหน้าที่ถูกตำหนิ แม้ว่าจะเป็นของกลุ่มก็ตาม แต่เพราะเราเป็นตัวแทนกลุ่ม เสมือนเราโดนเพราะเราเป็นคนนำเสนอ แต่พอคิดไป คิดมา หลายตลบ ก็พบว่า จิตแบบนี้ไม่ดีเลย ทุกข์แน่ ๆ แถมอกุศลอีกต่างหาก เพราะไปมีจิตเพ่งโทษพี่น้อง พอพิจารณาองค์ประกอบของพี่น้องแต่ละท่าน ที่มีภารกิจมากเช่นกัน การทำกุศล สิ่งที่เราเคยพูดว่า นับหนึ่งที่เรา มันไม่ใช่แค่เรื่องวัตถุเรื่องงานอย่างเดียว แต่ต้องที่ใจด้วย ต้องทั้งนาม-รูป จากเหตุการณ์ผัสสะนี่ คิดพิจารณา แค่พี่น้องมาหล่อหลอมรวมกัน คุยอปริหานิยธรรมหรือ แม้แต่พี่น้องได้ทำงานลงโพสต์บทความ ก็ดีมากแล้ว (อันนี้คือเอาประโยชน์ = อุเบกขาชั้นที่ 2 ยินดีให้ได้โดยการเอาประโยชน์จากสิ่งนั้น) เลยรู้ว่า เหตุการณ์-ผัสสะที่เราเจอนี้ คือสมบัติของเราแท้ ๆ เลย ตัวเราเองก็ต้องพร้อมรับคำติให้ได้ พร้อมรับโลกธรรมว่า คนอื่นจะมองว่าเราด้อย เราไม่ดีก็ได้ ยินดีให้ได้ ถ้าจะต้องเป็นแบบนั้น จริง ๆ ก็ไม่เสียหาย ใครจะมองอย่างไร พอพิจารณาไตรลักษณ์ ทุกอย่างก็จะสลายไป เราจะไปยึดอะไรไม่ได้ หมดหวัง หมดอยาก หมดทุกข์ ไม่หวัง ไม่อยาก ก็จะไม่ทุกข์