งานพิเศษหลังเลิกเรียน : อรวิภา กริฟฟิธส์
ภาค ต่างประเทศ |สวนป่านาบุญ 6 ประเทศ ออสเตรเลีย
สภาวธรรมในการประกอบอาชีพ
สมัยเรียนประถมปีที่สี่ หลังเลิกเรียนเย็นวันศุกร์ จะรีบกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้ากินข้าว แล้วหิ้วตะกร้าลงทุ่งนาไปเก็บผักบุ้ง มีเพื่อนข้างบ้านเรามักจะไปด้วยกัน เราเก็บผักบุ้งจนเต็มตะกร้าแล้วก็พากันกลับบ้าน
สมัยตอนเด็ก ๆ มีผักบุ้งตามท้องนาเยอะ กับเพื่อนก็จะมีนัดกันหลังเลิกเรียนไปเก็บผักบุ้งกัน เก็บมาแล้วเราก็จะมามัดเป็นกำ ๆ เรียงให้ยอดเท่ากัน แล้วตัดแต่งให้สวยงามแล้วแช่น้ำไว้ ตอนเช้าผักบุ้งจะสดชื่นสวยงาม เราจะตื่นนอนแต่เช้าประมาณ ตี 4 แล้วเราก็เอาผักเราใส่ตะกร้าไปขาย ปั่นจักรยานไปตลาดระยะทางประมาณ 2 กิโลเมตร
เราขายผักบุ้งกำละสลึงแต่มักจะมีลูกค้าต่อรองราคาเขามักขอ 5 กำบาท 6 กำบาทบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับว่ามีคนขายผักแบบเราเยอะหรือเปล่า หรือบางทีเราก็อยากขายหมดเร็ว ๆ เราก็จะยอมขายตามที่ลูกค้าต่อรอง ความรู้สึกตอนนั้นก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน แต่ผักบุ้งเราก็ไม่ได้ลงทุนอะไร เราแค่ลงแรงไปเก็บ พอคิดอย่างนี้ก็ยอมให้ลูกค้า
พอขายของหมดจะได้เงิน 5-8 บาท ก็จะเอาเงินไปซื้อขนม 1 บาท ตอนนั้นก็จะซื้อขนมเปียกปูนไปฝากน้อง และก็จะซื้อปลาตายเพราะราคาถูกไปฝากแม่สมัยนั้นเขาขายขีดละ 1.50 บาท บางวันก็เหลือเงินวันละบาทสองบาทเราก็จะหยอดกระปุกไว้
ตอนเด็กเราคิดแต่ว่าเราฝึกใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และได้ฝึกตื่นนอนแต่เช้าด้วย ได้ฝึกยอม ฝึกให้และแบ่งปัน รู้สึกสนุกสนานดี รู้สึกภูมิใจด้วยไม่ได้รู้สึกอายอะไร มีครั้งหนึ่งน้องชายไม่สบายแม่อยากได้เงินไปซื้อยาให้น้อง เราได้แกะกระปุกได้เงินที่เราเก็บไว้ 80 บาทก็มอบให้แม่หมดเลย ไม่หวงอะไรรู้สึกดีใจที่ได้ช่วยแม่ แม่พูดถึงมาจนถึงทุกวันนี้เพราะท่านว่าท่านขอยืมแต่ไม่เคยคืน ซึ่งเราก็บอกท่านว่าไม่เอายกให้ตั้งแต่แรกก็ไม่คิดจะเอาคืนอยู่แล้ว