อรหันต์ คือหมดบุญ : พรพรรณ เอ็ทสเลอร์
สิ่งที่ทำให้เราเจ็บป่วย พลาด เดินไม่ถูกร่องถูกรอย เพราะเรายังมีตัวยึด เราจะทำการปลดล๊อคตัวยึดของเราได้อย่างไร อย่าพากันเลี้ยงกิเลส มันจะโตเป็นอัตตามานะ ความยึดมั่นเพิ่ม สรีระก็จะโตขึ้น
เทศน์จากท่านสมณะถักบุญ
ท่านสมณะถักบุญเทศน์ว่า สิ่งที่ทำให้เราเจ็บป่วย พลาด เดินไม่ถูกร่องถูกรอย เพราะเรายังมี “ตัวยึด” เราจะทำการปลดล็อคตัวยึดของเราได้อย่างไร อย่าพากันเลี้ยงกิเลส มันจะโตเป็นอัตตามานะ ความยึดมั่นเพิ่มขึ้น สรีระก็จะโตขึ้น
การที่ท่านถักบุญทุ่มเทพลังงานทั้งหมดไปให้กับการทำงาน ทำให้ท่านฟังธรรมะพ่อครู ไม่เข้าใจเพราะกำลังหมดไปกับการทำงานเรียบร้อยแล้ว ท่านสมณะเดินดินกล่าว
สถานการณ์และสภาวะของตัวเองในเวลานี้พบว่าการทำงานหรือการบำเพ็ญของตัวเอง ได้เบียดเบียนจิตวิญญาณของตัวเองมากเกินไปหรือไม่ อยากให้งานที่ทำสำเร็จได้ดั่งใจใช่ไหม มาสำรวจดูก็พอใช้ได้อยู่นะค่ะ พอได้วางแผนการทำงานจัดสรรเวลาต่าง ๆ ให้ลงตัวแล้วงานที่คิดว่าเยอะก็ถือว่าไม่เยอะจนเกินกำลังค่ะ และก็ยังมีพลังพอที่จะฟังเทศน์ของครูบาอาจารย์ได้ เพื่อเป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจให้ตัวเองมีพลังงานที่จะบำเพ็ญได้ต่อไป
ถ้าเราปฏิบัติธรรมไม่ถูกทางใจเราก็จะหนัก เพราะความยึด ผูกมัด ผูกพัน มัดเอาไว้ในใจ (คำเทศน์ของท่านพ่อครู)
ท่านสมณะบินบนท่านได้เทศน์ไว้คือ ก่อนนอนในแต่ละวันดูว่าเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตนมากขึ้นไหม(ความไม่ยึด คืออุเบกขา) และเรามีจิตใจที่จะขวนขวายเอาภาระส่วนกลางมากขึ้นหรือไม่ (คือการเสียสละ คือเมตตา)
กิเลสในโลกนี้มีตัวเดียวคือ ตัวยึด
ณานคือ มรรคที่จะเข้าไปเผากิเลส จนมีผลออกมาเป็นขี้เถ้า ขี้เถ้าก็คือบุญคือไม่หวังผลตอบแทน หรือบุญสะสมไม่ได้บุญที่มีค่าสูงสุดคือ อรหันต์ คือ หมดบุญ เป็นคำเทศน์ของท่าน
พ่อครู สมณะโพธิรักษ์
ตัวเองได้ฟังท่านสมณะถักบุญเทศน์ ทำให้เข้าใจเรื่องกิเลส ณาน และอรหันต์ได้มากขึ้น อย่างนี้นี่เองเคยข้าใจมาตั้งนานว่าหมดบุญคือคนที่เสียชีวิตแล้วไปสบาย ไปดีแล้ว ที่ไหนได้หมดบุญก็คือการได้เป็นอรหันต์ หมดกิเลสนั้นเอง จะขอพากเพียรล้างตัวยึดที่เป็นกิเลสตัวเดียว ตัวนี้แหละให้หมดไปไม่ชาตินี้ก็ชาติต่อ ๆไปเจ้าค่ะ สาธุ