สภาวธรรมกลุ่มตะวัน : กานดา ศักดิ์ศรชัย (เย็นพรพุทธ)
เย็นพรพุทธ อายุ 72 ปี จิตอาสาสวนป่านาบุญ 8 จ. อุตรดิตถ์
กลุ่มตะวันมีอปริหานิยธรรมกันหลังวันประชุมแอดมินประกาศคะแนนสอบกลางภาคและมอบหมายงานในวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2564
เนื่องจากติดภาระอื่นจึงไม่ได้เข้าร่วมประชุมแอดมิน เมื่อมาประชุมกลุ่มจึงอยากทราบข้อมูลงานที่ได้รับมอบหมายมาทำ ช่วงเริ่มต้นของการประชุมกลุ่มตะวัน มีพี่น้องเข้ามาด้วยกัน 4 คน ตามมาด้วยพี่น้องและคุรุ จึงมีสมาชิกกลุ่มผู้เข้าร่วมประชุมด้วยกัน 7 คน พี่น้อง 6 คุรุ 1 จากสมาชิกกลุ่มทั้งหมด 9 คน
ในครั้งนี้พวกเรามีเวลาในการพูดคุยกันเป็นช่วงสั้น ๆ ด้วยแต่ละท่านก็ติดภารกิจ จึงได้สรุปงานนอกกัน ทำความเข้าใจกันเบื้องต้นเอาไว้และจะนัดหมายประชุมกันอีกครั้งหนึ่ง งานที่จะต้องทำมีทั้งงานสืบเนื่องของเดิมและงานใหม่ ซึ่งยังต้องเรียนรู้ทักษะในการทำเพิ่มเติมกันอีก โดยเฉพาะด้านเทคนิค ที่ยังทำได้ด้วยจำนวนสมาชิกเท่าเดิม คือ 3 คน
ได้มีการสรุปสิ่งที่ได้พูดคุยเนื้อหาสาระโดยย่อให้กับพี่น้องที่เข้ามาใหม่ได้รับรู้ร่วมกันทุกท่าน ในตอนท้ายของการประชุม เกิดมีสภาวะขึ้นมาว่า พี่น้องพูดคุยกันเหมือนไม่มีเรา รู้สึกว่าเราไม่ได้เป็นสมาชิกกลุ่มเหมือนพี่น้องท่านอื่น น่าจะเป็นด้วยการสร้างปมเอาไว้ให้ทุกข์ คือคิดเอาเองว่าเพราะวัยที่ต่างกันหรือความจำกัดของการมีส่วนร่วมที่เก็บเอาไว้ในใจ พอเริ่มเกิดสงสัยในฐานะความเป็นสมาชิกขึ้นมาในใจ ก็รับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่ความคิดของพุทธะนะ เป็นความคิดของอัตตาตัวตน เป็นความต้องการให้ได้รับความสนใจ คิดว่าที่เป็นอยู่นั้นยังไม่พออยากได้มากกว่านี้ นับได้ว่าเป็นโอกาสอันดีที่ได้เห็นกิเลสตัวตนชัดเจนเช่นนี้ เห็นความอยากได้จากหมู่กลุ่ม ซึ่งในครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนที่มีความไวในการพิจารณาล้างกิเลสเมื่อจับได้ทันที ด้วยการทำใจในใจพิจารณาว่า นี่คือความอยากเอา ไม่ใช่การให้ที่ไม่คิดจะเอาอะไรจากใคร ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่สิ่งที่จะปล่อยปละละเลยให้กิเลสยังนอนเนื่องอยู่ ใช้ความพยายามปล่อยวางความรู้สึกอยากได้นี้จนรับรู้ได้ว่า ความรู้สึกน้อยใจ จางคลายลงหมดไปจากใจในปัจจุบันขณะ นอกจากนี้ยังได้เตรียมพร้อมที่จะกำจัดกิเลสตัวตนความอยากได้อย่างนี้หากยังไม่หมด ยังเกิดให้เห็นอีกไปจนกว่าจะหมดลงเท่าที่จะทำได้
ขอขอบคุณพี่น้องหมู่กลุ่มและคุรุในการจัดกิจกรรมให้ได้มีโอกาสเกิดทักษะการจับกิเลส เรียนรู้ วิธีการล้างกิเลส ซึ่งเป็นการสร้างบุญให้กับชีวิตของตัวเอง นับเป็นบุญเป็นสิ่งมีค่าที่ชีวิตหนึ่งจะพึงมีพึงได้ กราบขอบพระคุณอาจารย์หมอเขียวที่ได้ทุ่มเทฝึกฝนลูกศิษย์ให้ได้ถึงความพ้นทุกข์นี้ตามกำลัง สาธุค่ะ