อย่าสร้างความสุขให้กับตน ด้วยการสร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่น : นฤมล ยังแช่ม (เข้มแสงศีล)
เราทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความสุข แต่ความสุขของเราไปเบียดเบียนจิตวิญญาณของคนอื่น สัตว์อื่น หรือไม่ ?
อย่าสร้างความสุขให้กับตน
ด้วยการสร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่น
จากหนังสือ บททบทวนธรรม | หมอเขียว ดร.ใจเพชร กล้าจน
เมื่อเราได้พบสิ่งที่ดี ๆ เราก็อยากให้คนในครอบครัวของเราได้รับสิ่งที่ดี ๆ ด้วยเหมือนกับที่เราได้รับ โดยเฉพาะแม่ แม่เป็นครูคนแรกของเรา ทำทุกอย่างให้เรา ดูแลเรามาจนเติบโตจนถึงทุกวันนี้ จนกระทั่งแม่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ระยะกลาง ทำให้ความจำของแม่มีปัญหา เราจึงมีความปรารถนาจะช่วยแม่ โดยใช้หลักการดูแลสุขภาพของแพทย์วิถีธรรมมาดูแลแม่ ด้วยการทำน้ำปั่นผักผลไม้ อาหาร กัวซา และเดินออกกำลังกายบ้างในช่วงเย็น
สังเกตตัวเองได้ว่า บางครั้งที่แม่กินอาหารที่เราทำให้ หรือแม่ไปเดินออกกำลังกายด้วยกับเรา เราจะมีอาการพอใจลึก ๆ อยู่ข้างใน แต่ในบางครั้งแม่ไม่กินอาหารที่เราทำให้ ไม่ไปเดินออกกำลังกาย หรือเก็บของไว้แล้วเราหาไม่เจอ จะมีอาการไม่พอใจ ขุ่นใจ ซึ่งมันเป็นกิเลสเหตุแห่งทุกข์ ที่ทำให้ใจเราไม่โปร่ง ไม่โล่ง ไม่สบาย ผิดศีลทุกข้อ เราบอกว่ารักแม่ แต่เราก็เบียดเบียนจิตวิญญาณท่าน เราไม่ได้รักท่าน เรารักตัวเอง ทำทุกอย่างเพื่อสนองความต้องการของตัวเองให้มีความสุข พึ่งรู้ความจริงตอนที่ฟังอาจารย์หมอเขียว (ดร.ใจเพชร กล้าจน) บรรยาย ที่ผ่านมา เข้าใจผิดมาตลอดว่ารักแม่ หวังดีกับแม่ อยากให้แม่หายจากโรค จึงพยายามทำทุกอย่างที่จะให้แม่มีสุขภาพที่ดี โดยเข้าใจผิดคิดว่า สิ่งที่ทำนั้นถูกต้องแล้ว “ทำถูกแล้ว ทำไมเรายังทุกข์อยู่” ถามตัวเองทุกครั้ง
หลังจากได้ฟังธรรมะบรรยายของท่านอาจารย์ ทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ เปลี่ยนจากความคิดของมาร มาเป็นความคิดของพุทธะ อย่าเอาความสุขไปแขวนไว้กับชีวิตของคนอื่น ถ้าเขาทำตามที่เราต้องการก็สุขใจ ถ้าเขาไม่ทำตามความต้องการของเรา ก็ทุกข์ใจ เป็นความคิดที่มีเงื่อนไขให้ใจเป็นทุกข์ สิ่งที่ถูกต้อง คือ เรายังมีความปรารถนาดีกับแม่ ดูแลท่านให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้จริง ณ เวลานั้น ปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นว่า ท่านจะหายก็ได้ ไม่หายก็ได้ เป็นคนยุติธรรมต่อวิบากดีร้ายของแต่ละชีวิต เพราะเข้าใจเรื่องกรรมอย่างชัดเจนว่า วิบากดีออกฤทธิ์แม่ก็หาย ถ้าวิบากร้ายออกฤทธิ์แม่ก็ไม่หาย ใครจะได้รับอะไรก็เป็นไปตามวิบากดีร้ายของแต่ละชีวิต เราทำมามากกว่านั้น ทำดีเรื่อยไปใจเย็นข้ามชาติ
ไม่ต้องห่วงใครในโลกนี้ ทุกคนจะพ้นทุกข์อยู่แล้ว ไม่ชาตินี้ ก็ชาติหน้า หรือชาติอื่น ๆ สืบไป สุดท้ายทุกคนก็ต้องมาปฏิบัติแบบพุทธะ เพราะทุกข์จนเกินทน เห็นทุกข์จึงเห็นธรรม จึงพ้นทุกข์ได้ ยารักษาโรคของแม่ที่ดีที่สุด คือ ใจไร้ทุกข์ ไร้ทุกข์จากสุขปลอม ทุกข์จริง ความอยากแบบยึดมั่นถือมั่น ของเรานั้นเอง เราต้องพ้นทุกข์ได้ก่อน จึงจะช่วยแม่ให้พ้นทุกข์ได้ จึงเป็น “ความสุขที่ไม่ได้สร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่นอย่างแท้จริง”
บททบทวนธรรมโดย อาจารย์หมอเขียว (ดร.ใจเพชร กล้าจน)