สู้กับความไม่กล้า : พรพรรณ เอ็ทสเลอร์
สู้กับความกลัวที่ไม่ต้องการร้องเพลงภาษาอังกฤษ ด้วยการหักลำกิเลสโดยการเข้าห้องเรียนและฝึกซ้อมเพลงที่จะไปร้องเป็นการบ้านให้พร้อม ถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แต่ก็เป็นด่านแรกที่สามารถชนะกิเลสได้
ทำไมผู้เขียนถึงไม่กล้าร้องเพลงภาษาอังกฤษ คำถามนี้น่าสนใจมาก เพราะแต่ก่อนชอบที่จะร้องเพลงเป็นคนกล้าแสดงออกและเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง แต่พอได้มาเรียนวิชาภาษาอังกฤษ และได้ร่วมการทำงานเป็นหมู่กลุ่มกับพี่น้องแพทย์วิถีธรรม เห็นความเปลี่ยนไปของตนเองมากขึ้น จากที่เป็นคนชอบทำงานคนเดียว อยู่คนเดียว ไม่ชอบความวุ่นวาย แต่พอได้มาทำงานเป็นหมู่กลุ่มและต้องปรึกษาหารือกันเรื่องงานที่ได้บำเพ็ญมาด้วยกันทำให้ผู้เขียนมีความระมัดระวังในการพูด การกระทำมากขึ้น
เช่นเดียวกับการร้องเพลงภาษาอังกฤษผู้เขียนพยายามและอยากจะฝึกร้องเพลงให้เป็นเนื้อเพลงภาษาอังกฤษ..ฮ่า ๆ แต่ร้องออกมาไม่ได้ ในขณะที่ส่วนตัวแล้วชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษมาก การสู้กับกิเลสของตัวเองในครั้งนี้เพื่อสู้กับความกล้าในการที่จะร้องเพลงก็ทำได้สำเร็จ คือในขั้นแรกกล้าที่จะเข้าห้องเรียน โดยเปลี่ยนใจไม่โดดเรียนแล้ว การบ้านที่จะส่งคุรุก็เตรียมมาแล้วเรียนร้อย เพลงที่จะร้องคือ You can Dance ของวงดนตรี Abba ในขณะนั่งเรียนเห็นใจตัวเองเต้น ตุ้ม ๆ ต่ำ ๆ เป็นระยะ ๆ ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะหมดเวลา จะได้ไม่ต้องร้องเพลง
รู้สึกขอบคุณตัวเองในความกล้าหาญชาญชัยที่เข้าห้องเรียนภาษาอังกฤษเพื่อส่งการบ้าน ความกล้านี้ยอมรับเลยว่าตัวผู้เขียนทำได้ดีมากให้คะแนะเต็ม 10 ผ่านพ้นความกลัวมาได้เป็นด่านแรก ในห้องเรียนเห็นพี่น้องที่ท่านส่งการบ้านแต่ละท่านมีความกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว และมีความสุขที่ได้ร้องเพลงกันทั้งนั้น อดชื่นชมพี่ ๆ น้อง ๆ ไม่ได้
ผู้เขียนจึงตั้งใจว่าจะไม่ทำตัวเป็นฤาษีอีกต่อไป
จะพยายามเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องประสบด้วยใจที่เบิกบาน และไม่ชอบไม่ชัง ดั่งที่ท่านอาจารย์หมอเขียนท่านได้สอนเอาไว้ จะได้สู้ล้างกิเลส และสู้ความไม่กล้าแสดงออกตัวนี้ให้ออกไปจากใจของตนเองให้ได้ หากไม่ได้ในชาตินี้ก็จะพากเพียรทำต่อไปในชาติหน้าและชาติอื่น ๆ สืบไป