การแบ่งปันน้ำผัก สมุนไพรฤทธิ์เย็น : พรทิพย์ ไทยเอียด (ภาคใต้)
ตามที่ตัวเองได้ทำน้ำสมุนไพรฤทธิ์เย็นทานเองเป็นประจำและมีการแบ่งปันเพื่อนบ้านหรือเพื่อนที่ทำงานและแบ่งขายในราคาถูกๆให้คนที่สนใจดูแลรักษาสุขภาพบ้างบางคน เและบางครั้งก็มีญาติมาขอ เราก็แบ่งให้ไปพร้อมแนะนำวิธีทำและบอกชื่อผักสมุนไพรที่ใช้ในการทำไป โดยคาดหวังว่าเขาจะสามารถไปทำทานเองได้ เนื่องจากเขามีเวลาว่างในแต่ละวันเยอะมาก ส่วนเราแทบไม่มีเวลาว่างเลย ยกเว้นเวลานอนในกลางคืน
ทีนี้ปัญหามันเกิดเมื่่อญาติเราเขามาขอน้ำสมุนไพรจากเราบ่อยๆเข้า เราเริ่มมีจิตคิดดูถูกเขา ว่าทำไมเขาไม่หัดทำกินเองบ้างในเมื่อเราบอกสูตรบอกวิธีการทำไปให้แล้ว เขาอยู่บ้านว่างทั้งวัน น่าจะทำกินเองบ้าง ใจมันเกิดอาการขุ่น ตระหนี่ไม่อยากให้ จิตเราพุ่งเป้าไปเจาะจงเต็มใจให้เฉพาะคนที่เขาไม่มีเวลาทำ หรือต้องออกนอกบ้านไปทำงานเท่านั้น จึงจะรู้สึกยินดี แต่ถ้าเป็นคนที่ทำงานอยู่กับบ้าน เราอยากให้เขาเรียนรู้และทำกินเองมากกว่า
จนกระทั่ง วันหนึ่งได้ฟังรายการย่อยธรรมะจากบุญนิยมทีวี โดยสิกขมาตุกล้าข้ามฝัน ท่านได้เทศน์ในประเด็นที่ค้างคาใจเราพอดี ท่านบอกว่าการให้หรือการทำทาน เราจะเลือกให้แต่คนดีๆ คนที่เขาช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว คนกลุ่มนี้เขาไม่มาให้เราได้ช่วยเหลือหรือได้บำเพ็ญหรอก เพราะเขาช่วยเหลือตนเองได้แล้ว ไม่มีใครมารอรับความช่วยเหลือจากเราหรอก ฉะนั้นคนที่มาให้เราได้บำเพ็ญ นั้นคือคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ตรงข้ามกับคนกลุ่มแรก แล้วถ้าเราไม่เลือกบำเพ็ญกับคนกลุ่มนี้ แล้วเราจะหาโอกาสในการบำเพ็ญได้จากที่ไหน
หลังจากฟังธรรมจนเข้าใจแล้ว การแบ่งปันในคราวต่อมา จิตใจจึงรู้สึกสงบ ไม่นึกเลยดายสิ่งที่ให้ไป และในทางตรงข้ามเราเกิดความรู้สึกนึกขอบคุณเขา ที่เขามาให้เราได้ฝึกการบำเพ็ญ ฝึกล้างกิเลส สาธุ