ไม่แก่เกินเรียน : โยธกา รือเซ็นแบร์ก

ไม่แก่เกินเรียน : โยธกา รือเซ็นแบร์ก (แจ้งศีล)

อายุไม่ใช่ปัญหาในการเรียนรู้ สิ่งสำคัญอยู่ที่ใจเราว่ามีฉันทะ ใส่ใจมากแค่ไหน ยิ่งได้รวมพลังเรียนรู้กับหมู่มิตรดีทำให้การเรียนยิ่งสนุกมากขึ้น

สภาวธรรมห้องเรียนภาษาอังกฤษ วันนี้วันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2564 เป็นวันเรียนภาษาอังกฤษสัปดาห์ที่ 2 ทำให้ระลึกถึงเมื่อหลายสิบปีที่ผ่านมาข้าพเจ้าเรียนภาษาอังกฤษ A-B-C ครั้งแรกเมื่อปี 2518 ตอนนั้นอยู่ชั้น ป.5-ป. 7 ฝึก พูด อ่าน เขียน กับเพื่อนนักเรียนด้วยกันอย่างสนุกสนาน ถึงจะพูดแบบลิ้นแข็ง ๆ ก็ตาม เมื่อจบชั้นประถมปลายก็ไม่ได้ใช้อีกเลย ตอนนี้พูดได้แค่บอกชื่อตัวเองเท่านั้น ปกติในชีวิตประจำวันจะใช้ภาษาเยอรมันเป็นส่วนใหญ่ ที่พอจะพูดและเขียนได้บ้าง

เคยได้ยินหลายคนบอกว่าภาษาอังกฤษง่ายกว่าภาษาเยอรมัน แต่สำหรับข้าพเจ้าแล้วเวลาอ่าน หรือออกเสียง ภาษาอังกฤษก็มักจะติดออกเสียงแบบภาษาเยอรมันมากกว่า การเรียนในวันนี้เป็นประโยชน์มากค่ะ ท่านคุรุเอ๋สอนแนะนำการออกเสียง คำไหนต้องเน้น คำไหนควบกล้ำ เวลา 3 ชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก ข้าพเจ้ามีความยินดีที่ได้เข้าร่วมเรียนกับพี่น้อง แต่ก็มีความรู้สึกว่าบางคำอ่าน และ จดไม่ทัน แต่ก็ไม่เป็นไรบอกตัวเองว่า เดี๋ยวกลับไปดูคลิปวิดิโอที่คุรุอัดไว้ทบทวนใหม่ก็ได้ ถึงแม้ว่าเราต้องเริ่มต้นเรียนและท่องจำจาก  A-Z ใหม่อีกครั้ง แต่ก็จะพยายามฝึกฝนเรียนรู้ต่อไป กราบขอบพระคุณท่านคุรุเอ๋ที่เมตตา มาบำเพ็ญสอนภาษาอังกฤษค่ะ

สรุป เคยมีความใฝ่ฝันอยากเรียนมาตลอด ความฝันเป็นจริงเมื่อมีหมู่มิตรดีทำให้ได้มีโอกาสเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างรวมกัน แต่ไม่ว่าจะเรียนวิชาอะไร สาขาใด ก็ไม่พ้นทุกข์ เท่ากับการเรียนรู้ทันความคิดของกิเลสในตัวของเราเอง สาธุค่ะ