อ่านใจจากการขูดมะละกอ : นางพรทิพย์ ไทยเอียด (ภาคใต้)
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อโควิด -19 ตัวเองได้มีโอกาสไปเข้าค่ายที่สวนป่านาบุญ 2 อ. ชะอวด จ. นครศรีธรรมราช อยู่บ่อยครั้ง
เหตุการณ์ที่จะเล่านี้ เป็นเหตุการณ์เมื่อตอนไปเข้าค่ายครั้งแรกๆ และเข้าร่วมฐานงานที่บำเพ็ญคือการขูดมะละกอเพื่อทำอาหารเลี้ยงคนในค่าย ในครั้งแรกที่ขูด จะมีทีมจิตอาสาที่เป็นแม่ฐานสอนวิธีการขูดให้โดยขูดให้เป็นเส้นฝอยเล็กและบางที่สุดเพราะคนที่มาเข้าค่ายส่วยใหญ่เป็นผู้สูงอายุและผู้ป่วย ซึ่งจะทำให้เขาเหล่านั้นเคี้ยวทานได้ง่าย เมื่อรับรู้หลักการแล้ว ได้ทดลองปฎิบัติ
แรกๆ ขูดไปทุกข์ใจไป เพราะกลัวเส้นมะละกอที่ออกมาจะไม่เป็นที่ต้องการ ขูดไป มองสังเกตของคนอื่นไป คิดในใจ ทำไมเส้นที่คนอื่นขูด เส้นเล็กสวยน่าทาน ขูดไปเขาก็คุยกันไปสนุกสนาน แต่ของเราเส้นโต หนา แข็ง ขูดไปก็ทุกข์ใจไปพลางเพราะกังวลและพยายามจะทำให้ได้เหมือนคนอื่น เส้นที่ออกมาดูแล้วก็ไม่น่าทาน
แต่สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องเอามะละกอที่ขูดมารวมกันในกะบะ เส้นมะละกอที่ไม่สวยของเรา เมื่อนำไปรวมกันในกะบะแล้วมันก็กลืนไปกับมะละกอทั้งหมด ทำให้ดูในภาพรวมแล้ว เป็นเส้นมะละกอที่สวยน่าทานทั้งหมด สิ่งนี้ทำให้เราได้ฉุกคิดขึ้นมาในใจว่าการคบและเคารพมิตรดีนั้น มันดีอย่างไร เปรียบเทียบกันว่าเราคือเส้นมะละกอที่ไม่สวย ไม่น่าทาน และหมู่มิตรดีคือเส้นมะละกอที่ขูดออกมาเป็นเส้นที่สวยงาม
เมื่อเรานำพาตัวเอง(ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่เคยเข้าใจในธรรมะที่ถูกตรง)ไปอยู่และร่วมบำเพ็ญกิจกรรมต่างๆด้วยกันกับหมู่มิตรดี ความไม่ดี ไม่เก่ง ทำไม่ได้ที่เราบอกกับตัวเองในขณะที่นั่งขูดมะละกอตลอดเวลา พอได้มารวมพลังกับความดีของหมู่มิตรดี มันสามารถช่วยดึงสิ่งที่ไม่ดีให้ขึ้นมาเป็นสิ่งที่ดูดีได้จริงๆ พอคิดได้แบบนี้ความเชื่อมั่นในการที่จะคบและเคารพมิตรดีและความตั้งใจมั่นที่จะติดตามร่วมเข้าค่ายในคราวต่อๆไปก็มีมากขึ้น จากนั้นจิตใจก็เริ่มปล่อยวาง และได้ไปช่วยงานครัวอื่นจนแล้วเสร็จ ด้วยใจที่มีความสุขและความเชื่อมั่นที่มากขึ้น
บุญ ในกิจกรรมนี้
ได้ใจที่ยินดีจากการที่ได้ใช้แรงงานของตนเองไปช่วยเตรียมอาหารเลี้ยงคนที่มาเข้าค่าย
กุศล ในกิจกรรมนี้
ใส่ก็ได้ ไม่ใส่ก็ได้ ภาพที่แนบควรมีความสอดคล้องกับเนื้อหา ใส่ภาพได้สูงสุด 1 ภาพเท่านั้น