ดูแลแปลงมะเขือยาว : ธัญมน หมวดเหมน

ดูแลแปลงมะเขือยาว : ธัญมน หมวดเหมน(มั่นแสงธรรม)

การถางวัชพืชที่ค่อนข้างรกในแปลงมะเขือยาว ตามด้วยการพรวนดินบริเวณรอบต้น ให้ปู๋ยยูเรียหรือโฮมาซอยด์ที่เราจะนำมารดเพื่อบำรุงต้นพืชของเรา ได้ซึมลงในดินได้ดีและรากพืชสามารถนำไปใช้ได้ง่าย แล้วนำเศษวัชพืชที่กำจัดออกไปวางโปะรอบ ๆ โคนต้นมะเขือที่พรวนดินไว้ เพื่อช่วยเก็บความชื้นและกันแสงแดดไม่ให้ดินแห้งและย่อยสลายเป็นปุ๋ยต่อไป

พื้นที่ปลูก ภูผาฟ้าน้ำ เชียงใหม่ กลางวันอากาศร้อน กลางคืนตอนเช้าอากาศดี

มีโอกาสแยกตัวจากการบำเพ็ญร่วมกับหมู่กลุ่มมาทำงานส่วนรวมที่เป็นส่วนตัว (แปลงย่อย) ด้วยการถางวัชพืชที่ค่อนข้างรกในแปลงมะเขือยาว ตามด้วยการพรวนดินบริเวณรอบต้นเพื่อให้ปู๋ยยูเรียหรือโฮมาซอยด์ที่เราจะนำมารด เพื่อบำรุงต้นพืชของเราซึมลงในดินได้ดีและรากพืชสามารถนำไปใช้ได้ง่าย และนำเศษวัชพืชที่กำจัดออกนั้นไปวางโปะรอบ ๆ โคนต้นมะเขือที่พรวนดินไว้แล้วนั้น เพื่อช่วยเก็บความชื้นและกันแสงแดดไม่ให้ดินแห้งและย่อยสลายเป็นปุ๋ยต่อไป การดูแลต้นมะเขือที่ปลูกจนมีลูกแล้ว การบำรุงลำต้นให้แข็งแรงและมีผลดกต้องหมั่นใส่ปุ๋ย (ถ้าใส่โฮมาซอยด์หรือน้ำปัสสาวะได้จะเห็นผลเร็วมาก) และถ้าช่วยเด็ดใบออกเหลือไว้ประมาณ 2-3 ใบต่อกิ่ง เพื่อสารอาหารจากปุ๋ยจะถูกนำไปเลี้ยงลูกมะเขือได้มากขึ้น ทำให้ผลดกและสมบูรณ์

สภาวธรรม

ขณะที่ถางหญ้าในแปลงมะเขือก็ไม่สังเกตเห็นว่ามีกลุ่มตัวผึ้งจับตัวกันเป็นพวงใหญ่อยู่บนแผงรั้วไม้ไผ่ที่อยู่ข้างแปลง ซึ่งความสูงอยู่ในตำแหน่งศีรษะพอดี ในระหว่างนั้นฝูงผึ้งก็ไม่ได้ส่งเสียงหรือแสดงตัวว่าอยู่ตรงนั้น จนถางหญ้าเสร็จเงยหน้าขึ้นพอเห็นก็รู้สึกใจหาย ความคิดหนึ่งแว่บขึ้นในหัวว่าดีนะหัวไม่ไปชนรวงเข้าคงโดนรุมแน่ ในช่วงที่คิดเช่นนั้น เราก็ไม่ได้ขยับตัวหรือทำอะไรที่เป็นการไปรบกวนเขาแต่สังเกตว่าฝูงผึ้งแตกกระจายหึ่งขึ้น ทั้งที่เราก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร พอเห็นอย่างนั้นเราก็รีบก้าวถอยหลังออกมาให้พ้นรัศมีของผึ้ง แต่ก็ยังมีผึ้งตัวหนึ่งบินตามมา และต่อยเข้าที่ต้นคอเรา แต่โชคดีที่ไม่มีตัวอื่นบินตามมาอีก รู้สึกปวดบริเวณที่โดนต่อยจึงใช้มีดขูดเบา ๆ อาจเป็นเพราะเหล็กในหลุดออกจึงหายปวด

จากเหตุการณ์ที่เจอทำให้นึกถึงธรรมะที่อาจารย์สอนซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ อยู่ตลอดว่ากิเลสแม้น้อยก็เหม็นมาก มันทำให้เข้าใจสภาวะระหว่างใจที่ไม่มีกิเลสกับใจที่มีกิเลสแม้น้อยว่ามันมีความแตกต่างกันมาก คือตอนที่ใจเราสงบไม่มีกิเลส ความกลัว กังวล หวั่นไหวใด ๆ เหมือนตอนที่เราไม่เห็นผึ้งเราก็ทำงานด้วยใจที่นิ่ง ๆ สงบ เพลินกับการทำงานไปเรื่อย ๆ ผึ้งก็ไม่ได้ทำอันตรายใดต่อเรา แต่พอใจเราเกิดความตกใจ กลัวและจิตที่เผลอคิดอกุศลแม้เล็กน้อยมันส่งพลังงานบางอย่างไปทำให้ฝูงผึ้งนั้นแตกรังจนมาทำร้ายเราได้ มันยิ่งทำให้เราเชื่อมั่นในคำสอนของพระพุทธเจ้า ของครูอาจารย์ว่ากิเลสที่เหลืออยู่แม้เล็กแม้น้อยก็มีโทษมาก ทุกข์มาก มันทำให้รู้สึกกลัว และสำรวมในศีลยิ่งขึ้น ตั้งใจที่จะพากเพียรล้างกิเลสที่เหลืออยู่อย่างไม่ประมาท เนิ่นช้า